دو فرد به نام های لاو و گاناسکاران اعتقاد به این دارند چهار عامل می باشند که تسهیل کننده در فرآیند مهندسی مجدد کسب و کار هستند و آثار به خصوصی روی این موضوعات دارند :

1) سازمان

2) مدیریت کیفیت فراگیر

3) منابع انسانی

4) فناوری اطلاعات که خود یک عامل موثر در کسب و کار است به دو گروه تقسیم می شود :

• ساختار
• مسایل فرهنگی

در رابطه با حاصل ساختاری این مساله تسهیل کننده فرایند کسب و کار هم یکسری عوامل موثرند که :

مورد اول تیم های کاری خود مدیر می باشد : این گروه ها باتوجه به میل افراد به وجود آمده و دارای رهبران غیررسمی هستند.

دومین مورد تیم های عملکردی یا وظیفه ای هستند : این گروه ها چندین وظایف را با هم به عهده می گیرند و بر مبنای عملکرد به وجود می آیند.

سومین مورد هم تیم های حل مسئله می باشند : این گروه ها چندمنظوره می باشند و از افراد بخش های مختلف تشکیل می شوند و مسئول حل موضوع های مختلف در دوره های زمانی خاص هستند.

از طرف دیگر در کسب و کار عوامل فرهنگی شامل هنجارها، ارزش ها و عقاید درباره چگونگی انجام دادن کارها هستند. مهندسی مجدد فرایند نیازمند تغییراتی است که به طور همزمان مستلزم مشارکت، نوآوری و ارائه ایده های جدید می باشند. گروه بعدی که به آن اشاره می کنیم، تسهیل کننده ها در منابع انسانی می باشند. اگر در فرایند کسب و کار، شرکتی به کارکنان با انگیزه ای نیاز داشته باشد که تغییرات را بپذیرند،‌ ایده های جدید ارائه دهند، همکاری کنند و بتوانند شیوه کارشان را تغییر دهند، آنگاه نیمی از تلاش باید پیرامون مدیریت منابع انسانی متمرکز گردد. بنابراین، آموزش عمیق و جنبه های انگیزش باید موردتوجه و مطالعه قرار گیرد. از یک سو هم لازم است کارکنان طی کار تیمی، دانش کسب و وظایف جدیدی را انجام دهند و ازسوی دیگر، شرکت باید کارمندانش را ازطریق سیستم های انگیزشی و با صدور اجازه برای شرکت آنان در فرایند تصمیم گیری برانگیزاند. سرانجام، مدیریت کیفیت جامع عاملی است که می تواند طراحی مجدد فرایند را آسان کند زیرا قادر است ایده تغییر موردنیاز در شرکت را ایجاد کند. با وجود این،مدیریت کیفیت جامع ممکن است مستقیما روی نتایج فرایند مهندسی مجدد کسب و کار اثرگذار نباشد.

نتیجه گیری که در بحث کسب و کار می توان گرفت اینست که :

مهندسی مجدد فرایند کسب و کار روشی است که به وسیله آن پیشرفت های مهمی به دست می آید، اگر چه نیازمند تغییرات بزرگی در سازمان و شیوه کار است. این روش، مستلزم نیاز به تغییر یا حتی افزایش شیوه های کاری، وظایف شغلی، دانش موردنیاز و ارزشهای سازمانی است. بدین ترتیب، مهندسی مجدد نیازمند صرف وقت طولانی، منابع و تلاش است و با استفاده از عناصری به نام تسهیل کننده ها ساده تر می شوند. این مقاله به اهمیت و نقش حیاتی فناوری اطلاعات به عنوان یک تسهیل کننده پرداخته است زیرا به شرکت ها اجازه می دهد فرایند را به دو طریق افزایش درجه همکاری یا مشارکت و کاهش میزان وساطت از طریق به کارگیری پایگاه های داده ای اشتراکی و فناوری های ارتباطاتی تغییر دهند. از این رو، فناوری اطلاعات می تواند به شرکت در کسب بهبودهای مهم در متغیرهایی مانند هزینه ها، کیفیت و زمان تحویل کمک کند. اگرچه این ها تنها عناصر یا ارکان مهم نیستند، اما باید تغییرات ساختاری، فرهنگ شرکت و منابع انسانی را نیز مدنظر قرار داد.